مراتب بهره گیری از قرآن متفاوت است: نظر کردن، گوش کردن،قرائت همراه با نگاه کردن، قرائت از حفظ، قرائت همراه با تدبر، قرائتی که همراه با عمل کردن به دستورات الهی است، و .... هر کدام از این مراحل به نوبه ی خود مستحب و ثواب دارد. در این بخش چند روایت از ثواب گوش کردن قرآن را می‌خوانید.

در برخی روایات، ثواب قاری و شنونده قرآن، یکسان شمرده شده است و ثواب شنیدن یک آیه از قرآن، برابر با صدقه دادن به اندازه صُبَیر (کوه بزرگی در یمن) است!

استماع به معنی شنیدن است در حالی که به معنا و مفهوم کلام نیز توجه شود. یعنی شنیدن با میل قلبی. توفیق بعضی از عبادتها نصیب همة انسانها نمی‌شود برای این که از پاداش فراوان آن اطلاعی ندارد. از جملة این عبادتها استماع قرآن کریم است.

در زمینه‌ی فضیلت گوش فرا دادن به کلام خدا روایات بسیار داریم که در ادامه برخی از ‌آن‌ها را آورده‌ایم:

امام چهارم زین العابدین علیه السّلام می‌فرمایند:

«مَنِ اسْتَمَعَ حَرْفاً مِنْ کِتابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ غَیْرِ قِرائَةٍ کَتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَةً وَ مَحاعَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً»

کسی که حرفی از کتاب خدا را بشنود بدون اینکه خود قرائت کند خداوند برایش حسنه ای می نویسد و یکی از گناهان او را محو می کند و مقام او را یک درجه بالا می برد.

(کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۲، ص۶۱۲، باب «ثواب قراءة القرآن)